สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องความรักที่แสนทรมานของเราให้เพื่อนๆฟังและขอคำปรึกษาด้วยนะคะ
คอมเม้นสุภาพหน่อยน้าเดี๋ยวเจ้าของกระทูเสียใจ. TT คบกับแฟนมา 1 ปี 8 เดือนค่ะ เจอกันที่ร้านอาหารตอนนั้นเราทำงานเป็นเชียร์เบียร์อยู่กับแม่ที่นั่น (แม่เรายังหุ่นดีและยังดูไม่แก่นะเลยทำได้) เจอเค้าที่นี่เลยค่ะ เป็นแขกที่ร้าน ตอนนั้นเราใสซื่อบริสุทธิ์มาก ไม่รู้อะไรเลยเพราะมาจากบ้านนอกด้วย เราก้ไปทำงานปกติ คุยกับแขกชงเหล้าให้แขก จนมาเจอเค้าค่ะ ขอบอกนิสัยเค้านะคะตอนที่เจอกันครั้งแรก เค้าเป็นคนที่หน้าใหญ่ ใจกว้าง แจกง่าย ควักง่าย เราก็ไปนั่งคุยกับเค้าค่ะ คุยสักพักเค้าก็ขอเบอร์เรา เราโกหกเค้าว่าเราไม่มีโทรศัพท์ค่ะ พอผ่านไปไม่ถึงนาทีก็มีคนโทรมาหาเรา ทีนี้แหละค่ะ เค้าจับได้ เค้าไม่พอใจเช็กบิลกลับค่ะ ก่อนกลับยื่นเงินมาให้เรา 1500 บาทแล้วพูดว่าค้าโกหกกัน เราก็อึ้งนะ พอผ่านไปได้สองอาทิตย์เค้าก็มาที่ร้านพร้อมตุกตารูปแกะหลายตัวมาก เอามาให้เราแล้วบอกว่า ให้นะ เด็กเลี้ยงแกะ จากนั้นก็คุยกันไปมา เค้าก็มาชวนเราดูหนัง ตอนนั้นหนังเรื่องพี่มากพระขโนงกำลังดัง เราก็ตกลง แต่ให้แม่ไปด้วยนะไม่กล้าไปคนเดียว หลังจากดูหนังเสร็จก็ติดต่อกันมาตลอดค่ะ ลืมบอกไป เค้ากับเราอายุห่างกันเกือบสองรอบค่ะ ก็เริ่มคบกันคุยกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันทีไรเค้าง้อตลอด ตอนนั้นเราคิดแค่ว่าเราคบเค้าเพราะชีวิตเราอาจจะมีความเป็นอยู่ดีขึ้น ไม่คิดว่าจะรักคนที่อายุมากกว่ารุ่นลุงได้ค่ะ ทีนี้พอคบกันได้เดือนนึงโรงเรีบนเราก็เปิดค่ะ ต้องกลับมาเรียนต่อที่บ้าน (บ้านเราไกลจากบ้านเค้า 100 กิโลได้ค่ะ) แต่มาเรียนต่ออยู่คนละที่ก็ติดต่อกันตลอดนะเกือบ 24 ชั่วโมงเลยก็ว่าได้ อาทิตย์นึงเค้าจะขับรถมาหาเราที่บ้าน สองครั้งบ้าง ครั้งนึงบ้างค่ะ เค้าเอาใจใส่เราดีมาก ดีจนเราไม่คิดที่จะคบวัยรุ่นอีกเลย สเป็กเราเปลี่ยนมาชอบคนแก่ไปแล้วค่ะ 55555 แต่ทะเลาะกันทุกวันนะคะ เค้าง้อตลอด เค้าดีมากค่ะ ดูแลเราทุกอย่างทั้งการเงิน อาหารการกิน จนปัจจุบันก็ยังทำอยู่ แต่แค่ติดว่าที่ไม่เหมือนเดิมคือคำพูด อารมณ์ต่างๆที่ไม่แคร์เราแล้ว เราจะอยู่จะไปก็ไม่สำคัญกับเค้า ตอนนั้นไกลแค่ไหนก็จะมาหาเราให้ได้ค่ะ ทะเลาะกันทีไรก็ง้อเราทุกครั้ง ร้องไห้ให้เราเป็นสิบรอบค่ะตอนนั้น เราก็ขยันพูดจาทำร้ายความรู้สึกเค้ามากเลย ไม่แคร์ว่าเค้าจะรู้สึกยังไง เพราะคิดว่ายังไงเค้าก็ต้องง้อเพราะเค้ารักเรา บางครั้งทะเลาะกันเค้าขับรถจากบ้านเค้ามาดูหน้าเราแค่สามวินาทีแล้วก็กลับไปค่ะ (พยายามมากเลยตอนนั้น) บางครั้งก็ไม่เป็นการทำงานค่ะ ทำงานอยู่ทะเลาะกับเราเลิกทำงานซะงั้น เหมือนเค้าจะบ้ากับเรามากๆ เป็นแบบนี้อยู่ 6 เดือนค่ะ เราก็เริ่มรู้ตัวว่าเรารักเค้าแล้ว เริ่มหึง หวงเค้าค่ะ แต่ไม่แสดงอาการสักครั้ง เค้าก็อยากให้เราแสดงอาการหึง หวงเค้าบ้าง แล้วผ่านมาไม่นานเราก็พลาดไปมีอะไรกับเค้าเค้าเป็นคนแรกของเราเลยค่ะแต่เราเป็นคนที่เท่าไรของเค้าก็ไม่รู้ 555 หลังจากมีอะไรกันเค้าก็ดีกับเรามาตลอดนะ ใส่ใจ ดูแลมากขึ้นจนถึงปัจจุบัน พอคบกันได้ 8 เดือน เขาก็เริ่มไม่ค่อยง้อเราค่ะให้เหตุผลว่าง้อจนเสียนิสัย (มันก็จริงอยู่ 555) เราก็เริ่มร้องไห้เสียใจกับการที่เค้าไม่ค่อยง้อเรา เริ่มงี่เง่า จากที่ไม่เคยเป็น พอคบกันได้ 1 ปี เค้าไม่ง้อเราเลยค่ะ เราก็ยอมรับว่าที่เค้าเป็นแบบนี้เพราะเราด้วย เรากระทำกับเค้าไว้เยอะ จนตอนนั้นเราต้องง้อเค้าตลอดค่ะ เค้าไล่เรา บอกเลิกเรา ตะคอกใส่เรา ด่าเรายังกะหมูกะหมา เราก็เลิกกับเค้านะคะแต่ไม่ถึงสองวันก็กลับไปขอโอกาสเค้าอีกครั้ง บางครั้งเราไม่ผิดเราก็ต้องง้อ ตอนนั้นเข้าใจความรู้สึกเค้าเลยค่ะตอนที่โดนเรากระทำแรกๆ เราทำแบบนี้กับเค้าเป๊ะเลย มันเหมือนเวรกรรมตามสนอง เลิกกับเค้าไม่ได้ค่ะง้อเค้าตลอด ในใจตอนนั้นแค้นแต่ทำไรไม่ได้เพราะเรารักเค้า แต่เค้าเบื่อเราแล้วที่อยู่คงเป็นเพราะความผูกพันธ์ ง้อและทนกับเหตุการแบบนี้มาตลอด 6 เดือนค่ะจนเริ่มรู้สึกว่าเค้าได้ใจและเราก็เจ็บมากๆ อยากพอเพราะเค้าคงไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม เลยเลิกสนใจเค้าค่ะ มองคนใหม่ หาคนคุยแก้เหงา แคร์เค้า สนใจเค้าน้อยลง ด่าอะไรมาก็เฉย นิ่ง ไม่ก่อเรื่องทะเลาะ เหมือนแบบว่าจะทำอะไรก็เรื่องของคุณ จนเค้ากลับมาแคร์เรา ง้อเราเหมือนเดิมค่ะ ตอนนั้นรู้สึกว่าการเงินเค้ามีปัญหามากค่ะ ชีวิตเค้าเดือดร้อนมากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากใคร เหลือเราอยู่ข้างเค้าคนเดียว เหมือนเค้าไม่เหลือใครแล้ว จากที่เคยขับรถยนต์ต้องมาขี่มอไซค์ จากที่เคยกินอาหารแพงๆต้องมากินกับข้าวที่ทำกินเอง อุ่นแล้วอุ่นอีกค่ะ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราสงสารเค้าและอยู่เหนือกว่าเค้ามาก 55555 แก้แค้นเลยค่ะ ทำร้ายความรู้สึกเค้า เค้าก็ง้อตลอด ไม่อารมณ์ร้อนเท่าเมื่อก่อน พยายามคุยกันดีๆ แต่เราเหมือนเราได้ใจค่ะ เราเอาแต่ใจ แต่ก็นึกถึงความรู้สึกเค้านะแต่ก็พยายามลดความเอาแต่ใจเพราะกลัวเค้าจะหมดความอดทนแล้วเลิกง้อ แต่ก็ทำไม่ได้ เอาแต่ใจเหมือนเดิม จนเค้าเริ่มมีเงิน เริ่มกลับมามีเหมือนเดิม เริ่มไม่ง้อเราแล้วค่ะ ไม่แคร์เราเลยตอนนี้ ทะเลาะกันทุกวัน เรานอนร้องไห้ทุกคืน เรากลับไปง้อเค้าเหมือนเดิมค่ะ ง้อตลอดเลยตอนนี้ เค้าจะชอบหาว่าเราไปคุยกับผู้ชายคนอื่น ขี้หึงมาก ทะเลาะกันเพราะความคิดไปเองของเค้าทุกวัน อะไรนิดหน่อยก้เลิกกันได้ เป็นแบบนี้มาเกือบสองเดือนแล้วค่ะ ทรมานมากที่เค้าเป็นแบบนี้ เค้าด่าเรา ว่าเรา ไล่เราให้ไปจากเค้าทุกวัน มีครั้งนึงเราบ้ามากทะเลาะกับเค้า โทรหาเค้าไม่รับโทรศัพท์ขึ้นแท็กซี่ไปหาเค้าตอนห้าทุ่ม ตอนนั้นฝนตก เค้านอนยุหอ เราไปถึงหอเค้า โทรไปหาเค้าไม่รับ ส่งข้อความไปให้เค้าลงมาเปิดประตูให้เค้าก็ไม่เปิด เข้าหอต้องใช้คีย์การ์ดค่ะพอดีเราไม่มีเลยเข้าไม่ได้ เรายืนตากฝนอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ตอนนั้นร้องไห้เสียใจอยู่หอเค้าค่ะ อยากรู้ทำไมเค้าถึงทำกับเราได้ขนาดนี้ โทรไปหาแม่ แม่บอกให้กลับก็ไม่กลับ ยืนยันจะรอให้เค้ามาเปิดรอถึงเช้าก็จะรอค่ะ โทรไปหาเค้าถี่ๆเลยค่ะ จนเค้ารับโทรศัพท์เลยตะคอกใส่เค้าไปว่าลงมาเปิดประตูหอให้ เค้ามาเปิด สภาพเค้าเพิ่งตื่นนอนค่ะ เราขึ้นไปคุยกับเค้าด้วยอารมณ์ค่ะ ตอนนั้นฟิวส์ขาดมาก พูดทุกอย่างที่คิด ตอนนั้นคนในหอนอนหลับหมดแล้ว เค้าเลยไม่กล้าขึ้นเสียงใส่เราค่ะ เกรงใจคนอื่นเราพูดเต็มที่เลยค่ะ โอกาสทั้งที 555 คุยไปมาเค้าก็ไม่ยอมขอโทษเรานะ เราถามว่าระหว่างเราจะเอาไง ตอนแรกบอกว่าแล้วแต่เรา เรื่องของเราตามใจเรา พอเราคาดคั้นเรื่อยๆ เค้าเลยพูดมาว่าไม่เลิก ก็คืนดีกัน แล้วก็นอนที่นั่นด้วยกันพอตื่นเช้ามา เค้ามาดูไลน์ของเราค่ะ เข้าไปที่บล๊อคเพื่อน เห็นเราซ่อนเพื่อนผู้ชายไว้หลายคน แต่เราไม่ได้คุยกะใครเลยนะ ทะเลาะกันอีกค่ะ ด่ากันไม่ยั้ง ไม่ให้เกรียติกันเลย เรารู้สึกว่าเถัยงไปก็ไม่ดีกันสักที เค้าไม่ยอมอ่อนเลย เราก็เงียบ พอสักพักเราก็เข้าไปกอดขอโทษเค้า แล้วก็คืนดีกันค่ะ แต่พอวันไหนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันจะทะเลาะกันตลอด เราเจ็บมากกับคำพูดเค้า ทะเลาะกันทีไรพูดไม่รักษาความรู้สึกเราเลย เช่น จะไปไหนก็ไป ไม่ต้องติดต่อมาอีก และอีกสารพัดค่ะ เราร้องไห้เสียใจกับคำพูดพวกนี้มากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยสักครั้งนอกจากทน และยอมเค้าตลอด เราอยากเลิกกับเค้ามากค่ะ ไม่ต้องการให้เค้ากลับมาทำดีกับเราแล้วแต่ขอแค่เราไปจากเค้าได้จริงๆก็พอ แต่ตอนนี้ทำยังไงก็เลิกกับเค้าไม่ได้ค่ะ เพื่อนๆ ช่วยบอกหน่อยนะคะว่าเหตุการณ์แบบนี้เราควรทำอย่างไรให้เราไปจากเค้าได้ และทำอย่างไรให้เค้าแคร์และเสียดายเรา.
ทุกข์ใจและทรมานใจมากเลย อยากเลิกกับเขาแต่ตัดเขาไม่ขาดสักครั้ง
คอมเม้นสุภาพหน่อยน้าเดี๋ยวเจ้าของกระทูเสียใจ. TT คบกับแฟนมา 1 ปี 8 เดือนค่ะ เจอกันที่ร้านอาหารตอนนั้นเราทำงานเป็นเชียร์เบียร์อยู่กับแม่ที่นั่น (แม่เรายังหุ่นดีและยังดูไม่แก่นะเลยทำได้) เจอเค้าที่นี่เลยค่ะ เป็นแขกที่ร้าน ตอนนั้นเราใสซื่อบริสุทธิ์มาก ไม่รู้อะไรเลยเพราะมาจากบ้านนอกด้วย เราก้ไปทำงานปกติ คุยกับแขกชงเหล้าให้แขก จนมาเจอเค้าค่ะ ขอบอกนิสัยเค้านะคะตอนที่เจอกันครั้งแรก เค้าเป็นคนที่หน้าใหญ่ ใจกว้าง แจกง่าย ควักง่าย เราก็ไปนั่งคุยกับเค้าค่ะ คุยสักพักเค้าก็ขอเบอร์เรา เราโกหกเค้าว่าเราไม่มีโทรศัพท์ค่ะ พอผ่านไปไม่ถึงนาทีก็มีคนโทรมาหาเรา ทีนี้แหละค่ะ เค้าจับได้ เค้าไม่พอใจเช็กบิลกลับค่ะ ก่อนกลับยื่นเงินมาให้เรา 1500 บาทแล้วพูดว่าค้าโกหกกัน เราก็อึ้งนะ พอผ่านไปได้สองอาทิตย์เค้าก็มาที่ร้านพร้อมตุกตารูปแกะหลายตัวมาก เอามาให้เราแล้วบอกว่า ให้นะ เด็กเลี้ยงแกะ จากนั้นก็คุยกันไปมา เค้าก็มาชวนเราดูหนัง ตอนนั้นหนังเรื่องพี่มากพระขโนงกำลังดัง เราก็ตกลง แต่ให้แม่ไปด้วยนะไม่กล้าไปคนเดียว หลังจากดูหนังเสร็จก็ติดต่อกันมาตลอดค่ะ ลืมบอกไป เค้ากับเราอายุห่างกันเกือบสองรอบค่ะ ก็เริ่มคบกันคุยกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันทีไรเค้าง้อตลอด ตอนนั้นเราคิดแค่ว่าเราคบเค้าเพราะชีวิตเราอาจจะมีความเป็นอยู่ดีขึ้น ไม่คิดว่าจะรักคนที่อายุมากกว่ารุ่นลุงได้ค่ะ ทีนี้พอคบกันได้เดือนนึงโรงเรีบนเราก็เปิดค่ะ ต้องกลับมาเรียนต่อที่บ้าน (บ้านเราไกลจากบ้านเค้า 100 กิโลได้ค่ะ) แต่มาเรียนต่ออยู่คนละที่ก็ติดต่อกันตลอดนะเกือบ 24 ชั่วโมงเลยก็ว่าได้ อาทิตย์นึงเค้าจะขับรถมาหาเราที่บ้าน สองครั้งบ้าง ครั้งนึงบ้างค่ะ เค้าเอาใจใส่เราดีมาก ดีจนเราไม่คิดที่จะคบวัยรุ่นอีกเลย สเป็กเราเปลี่ยนมาชอบคนแก่ไปแล้วค่ะ 55555 แต่ทะเลาะกันทุกวันนะคะ เค้าง้อตลอด เค้าดีมากค่ะ ดูแลเราทุกอย่างทั้งการเงิน อาหารการกิน จนปัจจุบันก็ยังทำอยู่ แต่แค่ติดว่าที่ไม่เหมือนเดิมคือคำพูด อารมณ์ต่างๆที่ไม่แคร์เราแล้ว เราจะอยู่จะไปก็ไม่สำคัญกับเค้า ตอนนั้นไกลแค่ไหนก็จะมาหาเราให้ได้ค่ะ ทะเลาะกันทีไรก็ง้อเราทุกครั้ง ร้องไห้ให้เราเป็นสิบรอบค่ะตอนนั้น เราก็ขยันพูดจาทำร้ายความรู้สึกเค้ามากเลย ไม่แคร์ว่าเค้าจะรู้สึกยังไง เพราะคิดว่ายังไงเค้าก็ต้องง้อเพราะเค้ารักเรา บางครั้งทะเลาะกันเค้าขับรถจากบ้านเค้ามาดูหน้าเราแค่สามวินาทีแล้วก็กลับไปค่ะ (พยายามมากเลยตอนนั้น) บางครั้งก็ไม่เป็นการทำงานค่ะ ทำงานอยู่ทะเลาะกับเราเลิกทำงานซะงั้น เหมือนเค้าจะบ้ากับเรามากๆ เป็นแบบนี้อยู่ 6 เดือนค่ะ เราก็เริ่มรู้ตัวว่าเรารักเค้าแล้ว เริ่มหึง หวงเค้าค่ะ แต่ไม่แสดงอาการสักครั้ง เค้าก็อยากให้เราแสดงอาการหึง หวงเค้าบ้าง แล้วผ่านมาไม่นานเราก็พลาดไปมีอะไรกับเค้าเค้าเป็นคนแรกของเราเลยค่ะแต่เราเป็นคนที่เท่าไรของเค้าก็ไม่รู้ 555 หลังจากมีอะไรกันเค้าก็ดีกับเรามาตลอดนะ ใส่ใจ ดูแลมากขึ้นจนถึงปัจจุบัน พอคบกันได้ 8 เดือน เขาก็เริ่มไม่ค่อยง้อเราค่ะให้เหตุผลว่าง้อจนเสียนิสัย (มันก็จริงอยู่ 555) เราก็เริ่มร้องไห้เสียใจกับการที่เค้าไม่ค่อยง้อเรา เริ่มงี่เง่า จากที่ไม่เคยเป็น พอคบกันได้ 1 ปี เค้าไม่ง้อเราเลยค่ะ เราก็ยอมรับว่าที่เค้าเป็นแบบนี้เพราะเราด้วย เรากระทำกับเค้าไว้เยอะ จนตอนนั้นเราต้องง้อเค้าตลอดค่ะ เค้าไล่เรา บอกเลิกเรา ตะคอกใส่เรา ด่าเรายังกะหมูกะหมา เราก็เลิกกับเค้านะคะแต่ไม่ถึงสองวันก็กลับไปขอโอกาสเค้าอีกครั้ง บางครั้งเราไม่ผิดเราก็ต้องง้อ ตอนนั้นเข้าใจความรู้สึกเค้าเลยค่ะตอนที่โดนเรากระทำแรกๆ เราทำแบบนี้กับเค้าเป๊ะเลย มันเหมือนเวรกรรมตามสนอง เลิกกับเค้าไม่ได้ค่ะง้อเค้าตลอด ในใจตอนนั้นแค้นแต่ทำไรไม่ได้เพราะเรารักเค้า แต่เค้าเบื่อเราแล้วที่อยู่คงเป็นเพราะความผูกพันธ์ ง้อและทนกับเหตุการแบบนี้มาตลอด 6 เดือนค่ะจนเริ่มรู้สึกว่าเค้าได้ใจและเราก็เจ็บมากๆ อยากพอเพราะเค้าคงไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม เลยเลิกสนใจเค้าค่ะ มองคนใหม่ หาคนคุยแก้เหงา แคร์เค้า สนใจเค้าน้อยลง ด่าอะไรมาก็เฉย นิ่ง ไม่ก่อเรื่องทะเลาะ เหมือนแบบว่าจะทำอะไรก็เรื่องของคุณ จนเค้ากลับมาแคร์เรา ง้อเราเหมือนเดิมค่ะ ตอนนั้นรู้สึกว่าการเงินเค้ามีปัญหามากค่ะ ชีวิตเค้าเดือดร้อนมากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากใคร เหลือเราอยู่ข้างเค้าคนเดียว เหมือนเค้าไม่เหลือใครแล้ว จากที่เคยขับรถยนต์ต้องมาขี่มอไซค์ จากที่เคยกินอาหารแพงๆต้องมากินกับข้าวที่ทำกินเอง อุ่นแล้วอุ่นอีกค่ะ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราสงสารเค้าและอยู่เหนือกว่าเค้ามาก 55555 แก้แค้นเลยค่ะ ทำร้ายความรู้สึกเค้า เค้าก็ง้อตลอด ไม่อารมณ์ร้อนเท่าเมื่อก่อน พยายามคุยกันดีๆ แต่เราเหมือนเราได้ใจค่ะ เราเอาแต่ใจ แต่ก็นึกถึงความรู้สึกเค้านะแต่ก็พยายามลดความเอาแต่ใจเพราะกลัวเค้าจะหมดความอดทนแล้วเลิกง้อ แต่ก็ทำไม่ได้ เอาแต่ใจเหมือนเดิม จนเค้าเริ่มมีเงิน เริ่มกลับมามีเหมือนเดิม เริ่มไม่ง้อเราแล้วค่ะ ไม่แคร์เราเลยตอนนี้ ทะเลาะกันทุกวัน เรานอนร้องไห้ทุกคืน เรากลับไปง้อเค้าเหมือนเดิมค่ะ ง้อตลอดเลยตอนนี้ เค้าจะชอบหาว่าเราไปคุยกับผู้ชายคนอื่น ขี้หึงมาก ทะเลาะกันเพราะความคิดไปเองของเค้าทุกวัน อะไรนิดหน่อยก้เลิกกันได้ เป็นแบบนี้มาเกือบสองเดือนแล้วค่ะ ทรมานมากที่เค้าเป็นแบบนี้ เค้าด่าเรา ว่าเรา ไล่เราให้ไปจากเค้าทุกวัน มีครั้งนึงเราบ้ามากทะเลาะกับเค้า โทรหาเค้าไม่รับโทรศัพท์ขึ้นแท็กซี่ไปหาเค้าตอนห้าทุ่ม ตอนนั้นฝนตก เค้านอนยุหอ เราไปถึงหอเค้า โทรไปหาเค้าไม่รับ ส่งข้อความไปให้เค้าลงมาเปิดประตูให้เค้าก็ไม่เปิด เข้าหอต้องใช้คีย์การ์ดค่ะพอดีเราไม่มีเลยเข้าไม่ได้ เรายืนตากฝนอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ตอนนั้นร้องไห้เสียใจอยู่หอเค้าค่ะ อยากรู้ทำไมเค้าถึงทำกับเราได้ขนาดนี้ โทรไปหาแม่ แม่บอกให้กลับก็ไม่กลับ ยืนยันจะรอให้เค้ามาเปิดรอถึงเช้าก็จะรอค่ะ โทรไปหาเค้าถี่ๆเลยค่ะ จนเค้ารับโทรศัพท์เลยตะคอกใส่เค้าไปว่าลงมาเปิดประตูหอให้ เค้ามาเปิด สภาพเค้าเพิ่งตื่นนอนค่ะ เราขึ้นไปคุยกับเค้าด้วยอารมณ์ค่ะ ตอนนั้นฟิวส์ขาดมาก พูดทุกอย่างที่คิด ตอนนั้นคนในหอนอนหลับหมดแล้ว เค้าเลยไม่กล้าขึ้นเสียงใส่เราค่ะ เกรงใจคนอื่นเราพูดเต็มที่เลยค่ะ โอกาสทั้งที 555 คุยไปมาเค้าก็ไม่ยอมขอโทษเรานะ เราถามว่าระหว่างเราจะเอาไง ตอนแรกบอกว่าแล้วแต่เรา เรื่องของเราตามใจเรา พอเราคาดคั้นเรื่อยๆ เค้าเลยพูดมาว่าไม่เลิก ก็คืนดีกัน แล้วก็นอนที่นั่นด้วยกันพอตื่นเช้ามา เค้ามาดูไลน์ของเราค่ะ เข้าไปที่บล๊อคเพื่อน เห็นเราซ่อนเพื่อนผู้ชายไว้หลายคน แต่เราไม่ได้คุยกะใครเลยนะ ทะเลาะกันอีกค่ะ ด่ากันไม่ยั้ง ไม่ให้เกรียติกันเลย เรารู้สึกว่าเถัยงไปก็ไม่ดีกันสักที เค้าไม่ยอมอ่อนเลย เราก็เงียบ พอสักพักเราก็เข้าไปกอดขอโทษเค้า แล้วก็คืนดีกันค่ะ แต่พอวันไหนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันจะทะเลาะกันตลอด เราเจ็บมากกับคำพูดเค้า ทะเลาะกันทีไรพูดไม่รักษาความรู้สึกเราเลย เช่น จะไปไหนก็ไป ไม่ต้องติดต่อมาอีก และอีกสารพัดค่ะ เราร้องไห้เสียใจกับคำพูดพวกนี้มากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยสักครั้งนอกจากทน และยอมเค้าตลอด เราอยากเลิกกับเค้ามากค่ะ ไม่ต้องการให้เค้ากลับมาทำดีกับเราแล้วแต่ขอแค่เราไปจากเค้าได้จริงๆก็พอ แต่ตอนนี้ทำยังไงก็เลิกกับเค้าไม่ได้ค่ะ เพื่อนๆ ช่วยบอกหน่อยนะคะว่าเหตุการณ์แบบนี้เราควรทำอย่างไรให้เราไปจากเค้าได้ และทำอย่างไรให้เค้าแคร์และเสียดายเรา.